آنچه مجاهدات بشری را طی تاریخ پربارتر ساخته، هوشمندی در بهره برداری از تجارب، مطالعات، و اندوخته های علمی بوده است.این هوشمندی ها در زمینه مهندسی و معماری به اندازه ی نظریه های هندسی و سازه ای کارساز بوده می توانند الهام بخش و منشا آثار برجسته و ماندگار باشند. آثار " سانتیاگو کالاتراوا " (متولد سال 1951 میلادی) معمار و مهندس اسپانیایی، بر پایه ی این باور و عقیده استوار است. در واقع فن آوری ها و خلاقیت های او بدون آگاهی هایی که از معماری و مهندسی فراتر می رود، غیرممکن بود. موسیقی، نقاشی و علوم طبیعی برای کالاتراوا به اندازه ی محاسبات سازه ای ارزشمند و حیاتی است. سازه های عظیم و باشکوه او تخیلات و احساسات پر شور را در بیننده موجب می شود و دوباره هیبت و عظمت مهندسی ساختمان را در خاطره ها زنده می سازد.
زندگینامه
در تاریخ 28 جولای 1951 در شهر والنسیا واقع در کشور اسپانیا چشم به جهان گشود. وی یک معمار برجسته، مهندس سازه و مجسمه‌ساز اسپانیایی است. او به‌عنوان یک طراح نخبه در جهان شهرت کسب کرده است. سانتیاگو در والنسیا تحصیلات خود را در مدرسه‌ی هنر و معماری به پایان رساند. پس از پایان تحصیلات معماری در سال ۱۹۷۵ به‌منظور تحصیل در رشته سازه وارد موسسه فنی فدرال سوئیس در زوریخ شد. پس از اتمام تز دکترای رشته مهندسی سازه تحت عنوان چین‌خوردگی قاب‌های سه‌بعدی در سال 1981 فعالیت‌های معماری و مهندسی خود را آغاز کرد.
کالاتراوا درواقع نامی اشرافی است که برگرفته از شوالیه‌های قرون‌وسطایی است. خانواده سانتیاگو صادرات کشاورزی وسیعی داشتند که باوجود اینکه در زمان دیکتاتوری ژنرال فرانکو به سر می‌بردند امری بسیار نادر بود و وضع مالی خوبی داشتند. سانتیاگو دوران ابتدایی خود را در والنسیا گذراند و در 8 سالگی به مدرسه هنر و صنعت وارد شد. مهارت‌های فرمی کشیدن و نقاشی کردن را در آنجا فراگرفت. سپس دوران تحصیل خود را در والنسیا پایان داد و عازم پاریس شد و در رشته بوم‌شناسی ثبت‌نام کرد و خیلی زود فهمید که علاقه‌ای به این رشته ندارد. سپس وی پس از بازگشت به والنسیا و ثبت‌نام در دانشکده تکنیک‌های ساختمانی والنسیا توانست تحقیقات و تألیف‌هایی نیز در این دانشکده داشته باشد. سپس عواملی در ذهن سانتیاگو مثل قانون‌های محکم ریاضی و استفاده معماران قدیمی از ریاضی او را به‌سوی استفاده از این رشته در معماری کشاند.
فعالیت‌های معماری و مهندسی
فعالیت‌های آغازین کالاتراوا بیشتر بر روی پل‌ها و ایستگاه‌های قطار متمرکز بود. طراحی‌های او جایگاه پروژه‌های عمرانی را به ترازی بالاتر ارتقا داد. برج مخابراتی زیبا و متهورانه (مونتویی) در شهر بارسلون در اسپانیا۱۹۹۱ در مقر برگزاری بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ باعث جلب توجهی جهانی به این مهندس عمران و آرشیتکت اسپانیایی گردید. از آن پس پیشنهادهای بسیاری از سراسر جهان به او داده شد. پاویون کوادراچی (۲۰۰۱) در موزه هنر میلواکی اولین پروژه او در ایالات متحده بود. طراحی برج پیچنده ۵۴ طبقه در شهر مالمودر سوئد او را به یک طراح تراز اول جهانی تبدیل کرد. در حال حاضر کالاتراوا مشغول طراحی یک ایستگاه قطار در محل برج‌های دوقلوی نیویورک است.
از دیگر آثار او می‌توان به ایستگاه قطار پرسرعت TGV لیون به پاریس نام برد.
سبک پیشروی کالاتراوا برای ادغام مهندسی سازه و معماری در پل‌سازی شهرتی جهانی یافته‌است. در حقیقت او را می‌توان دنباله رو مهندسان اسپانیایی مدرنیستی مانند فلیکس کاندلا و آنتونیو گائودی دانست. با وجود این، سبک او بسیار شخصی است و از مطالعات فراوان او پیرامون ساختار فیزیولوژیک بدن انسان و جهان طبیعت منتج می‌شود.
آثار سانتیاگو کالاتراوا:
پاویون مرکزی و سازه فلزی موزه هنر میلواکی
موزه هنر میلواکی از برترین آثار کالاتراوا می باشد. نوآوری به کار رفته در طراحی موزه هنر میلواکی در ابتدای قرن 21 با نوآوری قصر بلورین، اثر معماری جوزف پاکستن در قرن 19 قابل مقایسه می باشد. این ساختمان به مانند یک تندیس هنری و زیبا در بستر خود می درخشد.
موزه هنر میلواکی، به طور قطع، یکی از بهترین آثار معماری سانتیاگو کالاتراوا است که ترکیبی پیچیده از معماری و سازه را به نمایش می گذارد. در این ساختمان، هم سقف های موج دار و متحرک و هم پلی معلق و دیدنی در کنار نورپردازی های زیبا به چشم می خورند. این اثر، از بهترین آثار معماری جهان است و این عنوان را در سال 2001 نیز از نظر مجله TIME به خود اختصاص داد.
- پل معلق Sundial
- استادیوم المپیک تابستانی ۲۰۰۴ آتن
- بخش حمل و نقل مرکز تجارت جهانی WTC
- برج ترنینگ تورسو (Turning Torso) سوئد
- پل باخ درودا (۱۹۸۴ میلادی)
- پل آلامیلو (۱۹۹۲ میلادی)
یکی از مهم ترین آثار معماری سانتیاگو کالاتراوا، پل آلامیلو است. این پل از جاذبه های توریستی کشور اسپانیا به شمار می رود. وقتی کشور اسپانیا به عنوان میزبان نمایشگاه اکسپو سال 1992 انتخاب شد، ساخت پل های جدید برای ایجاد دسترسی به جزیره متروک روی رودخانه گادالکویویر در سویل، بخش مهمی از تدارکات نمایشگاه بود. این پل نیز به مناسبت نمایشگاه اکسپو آن سال احداث شد.
عملیات ساخت پل آلامیلو در سال 1989 شروع شد و در سال 1992 پایان یافت. این پل، 200 متر طول و 35.5 متر عرض دارد و تنها یک ستون با طول 142 متر و زاویه 58 درجه که 13 رشته کابل به آن وصل هستند، موازنه آن را بر عهده دارد. رنگ این پل، سفید براق می باشد که از خصوصیات آثار کالاتراوا است.
از دیگر آثار این فخر معماری جهان
- پل بیلبائو (۱۹۹۷ میلادی)
- پل آلامدا (۱۹۹۵ میلادی)
- فرودگاه لیون ساتولاس
- عمارت BCE تورنتو
- کتابخانه هنرهای بصری و نمایشی بروکلین
- مرکز سینمایی کوپ هیمل بلو (۱۹۹۸م)
شکل 5
- برج مخابراتی مونت جویک بارسلونای اسپانیا (۱۹۹۲-۱۹۸۹ میلادی)
- طراحی شهرک هنر و علومِ Caminode Las Moreras
- موزه هنر و علوم افلاک‌نمای والنسیا (۱۹۹۴-۲۰۰۴ میلادی)
- اپرا و تماشاخانه والنسیای اسپانیا (۱۹۹۴-۲۰۰۴ میلادی)
خانه اپرای تنریف
خانه اپرا تنریف که با نام تالار تنریف نیز شناخته می شود، ساختمانی است در سانتا کروس د تنریفه کشور اسپانیا که به دست سانتیاگو کالاتراوا طراحی شده است. سانتا کروس، شهری است در جزیره تنریف که جزو جزایر قناری به شمار می رود. این ساختمان، جزو جاذبه های گردشگری جزایر قناری است.
شهرک علوم والنسیا
شهرک علوم و فنون والنسیا، یک مرکز بازآفرینی شهری در اندازه بزرگ است که لوشنوگرافیک (طراحی شده توسط فلیکس کاندلا) را نیز شامل می شود. کالاتراوا درباره این شهرک گفته است: به خاطر این که این سایت، نزدیک دریاست و والنسیا خشک است، بر آن شدم تا آب را در نقش انعکاس دهنده معماری به کار ببرم.
شکل 6
ادامه کارها
- ایستگاه راه آهن استدل هافن
- ایستگاه راه آهن Stadelhofen Station زوریخ سوئیس (۱۹۸۸-۱۹۹۰ میلادی)
- برج بلند تاب خورده Malmo سوئد
- طراحی سقفی برای ورودی شرقی خیابانی در تورنتوی کانادا (۱۹۹۲-۱۹۸۷ میلادی)
- مرکز خدمات اورژانس سوئیس (۱۹۹۸-۱۹۹۹ میلادی)
- ایستگاه اتوبوس liege بلژیک (۱۹۹۶ میلادی)
- پل بوینس آیرس آرژانتین (۱۹۹۸-؟ میلادی)
- طراحی سه پل در هلند (۱۹۹۹-۲۰۰۳ میلادی)
- پل عابر پیاده کالاتراوا
- پل Pontd Orleans
- پل Campo Volant
جوایز و عنوان‌ها
کالاتراوا عناوین و جوایز بسیاری را کسب کرده‌است. از این جمله می‌توان به مدال نقره پژوهش و فناوری از پاریس (در سال ۱۹۹۰)، و جایزه معتبر مدال طلایی را از انجمن مهندسان سازه (۱۹۹۲) نام برد.
در سال ۱۹۹۳ موزه هنرهای زیبای نیویورک نمایشگاه بزرگی از آثار او را تحت عنوان «سازه و زیبایی» برپا کرد. در سال ۱۹۹۸ وی به عضویت انجمن هنر و فرهنگ پاریس انتخاب شد.
در سال ۲۰۰۴، مدال طلای مؤسسه معماران آمریکا (AIA) به او اهدا شد. وی در سال ۲۰۰۵، جایزه یوجین مک‌درموت از انجمن هنرهای انستیتوی تکنولوژی ماساچوست به وی تعلق گرفت. این جایزه یکی از معتبرترین جوایز هنری در آمریکا است.
منابع
